روايه بقلم عهد عامر الفصل الاول

فيه اى جديد ارجعلى
محمد اكيد يا فندم بعد اذنك
وطلع محمد على مكتبه قعد اشتغل شوية وروح على بيته 
رجع منصور وعمر على الغدا ومازن كلم والده انه هيتأخر انهارده فى المستشفى
طلع منصور
لعائشة لانه عرف انها زعلانة لحد دلوقتى
خبط منصور ودخل لقى عائشة قاعدة على السرير وعيونها حمرا من كتر العياط 
قعد جنبها منصور وخدها فى حضنه ورجعت عائشة ټعيط تانى
منصور حقك عليا يا حبيبتى مكنش ينفع اصدقها وانا عارفها بس والله انا عملت كده عشان احافظ عليكى قدام محمد
عائشة انا عارفه يا بابا بس حضرتك مسبتش فرصة ليا او لمحمد ندافع عن نفسنا فيها محمد عارف حدوده يا بابا مستحيل يتخطاها لما كلمته وعرفته طلع قلبه ابيض اوى مياذيش حد ومستحيل يعمل فيا حاجه غلط او يشجعنى على الغلط حتى 

منصور بابتسامة يعنى نال الرضا يا ست عائشة
ابتسمت عاپشة بخجل وحضنت ابوها اكتر
منصور ربنا يحميكى يا بنتى من كل شړ وخليكى واثقه انى ثقتى فيكى ملهاش حدود مش موقف بايخ زى ده هحكم عليكى بيه او حتى على محمد 
عائشة ربنا يديمك فى حياتى يا بابا 
منصور ويديمك يا روح ابوكى يلا قومى كده اغسلى وشك وتعالى ننزل نتغدى سوا
عائشة حاضر يا بابا
غسلت عائشة وشها ونزلت تحت وندى وسوسن منزلوش قعدت عائشة تهزر مع عمر وابوها وامها كالعادة 
خلصوا الغدا وطلعت عائشة اوضتها تكلم محمد